Yauwana Janam

இவ்வுலகை வாழ்வை நீத்து பரம கானானை நோக்கிய பயணத்திற்காக நாம் புறப்படுகையில் நாம் குடியிருந்த பூமிக்குரிய கூடாரத்தை மண்ணில் சேர்க்கிறார்கள். அதுவே வேதத்தின்படி சரியானதாகும். அதற்கு மாறாக #தகனம் செய்தால் என்ன என்னும் மாற்று சிந்தனையானது அந்நிய மார்க்கத்திலிருந்து கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தினுள் வலியப் புகுத்தப்படுகிறது. அதனை நம் ஆட்கள் ஒருபோதும் ஏற்கப்போவதில்லை என்பது வேறு விஷயம். ஆனால் இப்படிப்பட்ட சர்ச்சைகளால் மார்க்கத்தில் குழப்பம் விளைவித்து ஒரு சிலரை பிசாசு வஞ்சித்துக் கொண்டுசெல்ல ஏதுவாகிறது.

இதனிடையே இன்று காலையில் எங்கள் ஆராதனையின்போது வேறொரு சூழலில் ஒரு காரியத்தைச் சொன்னேன். அதாவது மரித்த நம் அன்புக்குரியவர்களின் மீதான பாசத்தினால் அவர்களை அடக்கம் செய்கையில் குழியெடுத்து அதனுள் செங்கற்களை வைத்து அடுக்கி சிமெண்ட் கலவையினால் அதனைப் பூசி நல்ல கனமான அலங்கரிக்கப்பட்ட மரப் பெட்டியில் அலுங்காமல் அந்த சரீரத்தை வைத்து உள்ளே இறக்கிவிட்டு ஆளுக்கொரு பிடி மண்ணைப் போட்டு மூடிவிட்டு திரும்புகிறோம்.

அதன்பின் உள்ளே மண்ணுக்குள்ளே என்னென்ன நடக்கும் என்பதை சற்றே கற்பனை செய்தால் நாம் ஒருபோதும் குழிக்குள் செங்கல் வைத்து சுவர் எழுப்பமாட்டோம். #ஐந்தவித்தான் எனும் கிறிஸ்தவன் செத்தால் #தகனம் செய்யும் கதையை எழுதிய இயக்குநர் பகிரங்கமாக சொன்னது, தானும் தன் மனைவியும் இப்படி மண்ணுக்குள் புழுபுழுத்து மக்கி மறையவிரும்பாமல் தகனம் செய்யவே பிள்ளைகளிடம் கேட்டிருக்கிறோம். அதனால் நான் புகையாய் எழும்பி காற்றின் செட்டைகளில் ஏறி வானத்துக்கு விரைவாகச் சென்றிடுவோம் என்கிறார்.

சரி, அது அவருடைய இறுதி விருப்பம், அதுபற்றி கருத்து சொல்ல நமக்கு உரிமையில்லை, ஆனால் மண்ணுக்குள் வைக்கும் உடலானது உடனே மண்ணோடு மண்ணாகக் கலக்க ஏதுவாக அதனை லகுவான பெட்டியில் வைத்து வெறும் மண்ணிலேயே புதைப்பதுதான் ஆரோக்கியமானதென்று நினைக்கிறேன். மனசுக்கும் அதுதான் சௌகரியமாய் இருக்கிறது. அந்த உடலை சந்தனப் பேழையில் வைத்தாலும் க்ரானைட் ஸ்டோன் வைத்து கல்லறை கட்டி உள்ளே இறக்கினாலும் அந்த உடலை #ஜெயலலிதா’வுக்கு செய்ததுபோல் எம்பாம் செய்தாலும் கூட அது அத்தனை சௌகரியமாய் இராது.

**நீ மண்ணாயிருக்கிறாய், மண்ணுக்கே திரும்புவாய் என்ற வார்த்தைக்கு மிஞ்சிய மனுஷ ஆலோசனை ஏதுமில்லை.