Yauwana Janam

//நீங்கள் இப்பவும் உங்கள் கிரியை உசத்தியாக நினைக்கிறீர்களே தவிர தேவனால் என்ன செய்ய முடியும் என்கிற நம்பிக்கை இல்லையே!!//

என்னைக் குறித்து இப்படிப்பட்ட விமர்சனத்தை பலமுறை சொல்லிவிட்டீர்கள். கிரியையைக் குறித்து வேதம் சொல்கிற வசனங்களை எடுத்துரைப்பவனுக்கு நீங்கள் கொடுக்கும் நியாயத்தீர்ப்பா இது? இம்மாதிரி விமர்சனங்களை மீண்டும் மீண்டும் நீங்கள் சொல்கிறீர்கள்; சோல்சொல்யூஷனோ சற்றும் நாகூசாமல் “முட்டாள், லூசு” என்கிறார். அதை நீங்கள் கண்டிப்பதுமில்லை. அப்படியானால் அவரது மட்டரகமான கூற்றுக்களை நீங்கள் அங்கீகரிப்பதாகத்தானே அர்த்தம்?

உங்கள் பதிவுகளையும் எனது பதிவுகளையும் நன்றாகப் படித்துப்பாருங்கள். தனிப்பட்ட விமர்சனங்களை நான் அதிகமாகச் சொல்லியுள்ளேனா, நீங்கள் அதிகமாகச் சொலியுள்ளீர்களா என்பதைப் பாருங்கள். நிச்சயமாக நான் மிகக் குறைந்த அளவில்தான் சொல்லியுள்ளேன். நீங்களோ வரிக்கு வரி “நான் சுயநீதிக்காரன், கிரியையை நம்புவன், கிறிஸ்துவின் இரத்தத்தை அவமாக்குபவன்” என உங்கள் வாய்க்கு வந்ததையெல்லாம் சொல்கிறீர்கள்.

வசனம் சொல்வதைத்தானே நான் சொல்கிறேன்? அதற்கு எனக்குத் தண்டனையா? வசனங்களுக்கு உங்களால் பதில் சொல்ல முடியாததால்தான் என்னை மட்டுப்படுத்தி விவாதத்தை திசை திருப்புகிறீர்கள். மெய்யாகவே உங்களுக்கு வசனத்தின் மீது நம்பிக்கையிருந்தால், என்னைக் குறித்து ஒரு வார்த்தையும் சொல்லாமல், நான் சொல்கிற வசனங்களுக்கு மட்டும் பதில் சொல்லுங்கள். நானும் இனி உங்களைக் குறித்து ஒரு வார்த்தையும் பேசப்போவதில்லை.

“வாசித்ததில்லையா, உளையான சேற்றிலிருந்து தூக்கி எடுக்கிறார் என்று” எனக் கேள்வி கேட்கிறீர்கள். ஆம், நான் வாசித்துள்ளேன்; ஆனால் எனது வேதாகமத்தில் இப்படியாக எழுதப்பட்டுள்ளது.

சங்கீதம் 40:1 கர்த்தருக்காகப் பொறுமையுடன் காத்திருந்தேன்; அவர் என்னிடமாய்ச் சாய்ந்து, என் கூப்பிடுதலைக் கேட்டார். 2 பயங்கரமான குழியிலும் உளையான சேற்றிலுமிருந்து என்னைத் தூக்கியெடுத்து, என் கால்களைக் கன்மலையின்மேல் நிறுத்தி, என் அடிகளை உறுதிப்படுத்தி, 3 நமது தேவனைத் துதிக்கும் புதுப்பாட்டை அவர் என் வாயிலே கொடுத்தார்; அநேகர் அதைக் கண்டு, பயந்து, கர்த்தரை நம்புவார்கள்.

வசனங்கள் நாவல் போல் தொடர் கருத்தில் இருப்பதில்லை; துண்டு துண்டாக அங்கே கொஞ்சம், இங்கே கொஞ்சம் இருக்குமென்கிறீர்கள். (அது சம்பந்தமான எனது எதிர்வாதத்துக்கு இன்னமும் நீங்கள் பதில் சொல்லவில்லை) அது ஒருபுறம் இருக்கட்டும்.

மேலே கூறப்பட்டுள்ள 3 வசனங்களாவது ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையவை என ஒத்துக்கொள்வீர்களா? இதையும் ஒத்துக்கொள்ளவில்லையென்றால் என்னால் உங்களோடு விவாதிக்க இயலாது.

மேலே கூறப்பட்டுள்ள 3 வசனங்களும் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையவை என நீங்கள் ஒத்துக்கொண்டால், எனது வாதத்திற்குப் பதில் சொல்லுங்கள்.

சங்கீதக்காரன் “கர்த்தருக்காகப் பொறுமையோடு காத்திருந்தாராம்; கர்த்தரை நோக்கிக் கூப்பிட்டாராம்”. இப்படியாக முதல் வசனம் கூறுகிறது. அப்படி கர்த்தருக்காக காத்திருந்து, அவரை நோக்கிக் கூப்பிட்டவனைத்தான் உளையான சேற்றிலிருந்து கர்த்தர் தூக்கி எடுத்தார்.

அப்படியானால், “கர்த்தருக்காக பொறுமையோடு காத்திருந்து அவரை நோக்கி கூப்பிடுகிற எவரையும் அவர் உளையான சேற்றிலிருந்து தூக்கி எடுப்பார்” என்பதுதானே உண்மை? இந்த உண்மைதானே இவ்வசனங்களிலிருந்து நமக்குக் கிடைக்கிற போதனை?

இப்போதனையிலிருந்து நாம் அறிவதென்ன? கர்த்தருக்காகக் காத்திருத்தல், அவரை நோக்கிக் கூப்பிடுதல் எனும் 2 கிரியைகளும் உள்ளவனை அவர் உளையான சேற்றிலிருந்து தூக்கி எடுக்கிறார் என்பதுதானே? எனது வாதத்துக்கு நேரடியான எதிர்வாதம் வையுங்கள். அதை விடுத்து, “நான் அப்படி, இப்படி” என என்னைக் குறித்து எழுதாதீர்கள்.

சங்கீதக்காரனைக் குறித்து மற்றுமொரு கேள்வி. எல்லாரையும் தேவன் கீழ்ப்படியாமைக்குள் அடைத்துப்போட்டார் என்கிறீர்கள். அப்ப்டியானால் சங்கீதக்காரனும் கீழ்ப்படியாமைக்குள் அடைக்கப்பட்டவர்தானே? அப்படிப்பட்ட அவர், (தேவன் அவரை உளையான சேற்றிலிருந்து எடுப்பதற்கு முன்பாகவே) எப்படி கர்த்தருக்காகப் பொறுமையோடு காத்திருப்பவரானார்? எப்படி கர்த்தரை நோக்கி கூப்பிடுபவரானார்? தேவனால் கீழ்ப்படியாமைக்குள் அடைக்கப்பட்ட அவர், தேவனை மீறி வெளியே வந்துவிட்டாரா? 

அடுத்து, 3-ம் வசனத்தைப் பாருங்கள். சங்கீதக்காரனுக்கு தேவன் செய்ததைப் பார்த்து, மற்றவர்கள் தேவனுக்குப் பயந்து, அவரை நம்புவார்களாம்.

அதாவது உளையான சேற்றிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட சங்கீதக்காரன் மற்றவர்கள் முன்பாக தேவனுக்கு ஒரு சாட்சியாக விளங்கினார். அப்படி விளங்கின அவரைப் பார்க்கிறவர்களும் தேவனுக்குப் பயந்து அவரை நம்புவார்களாம். அப்படியானால் உளையான சேற்றிலிருந்து எடுக்கப்பட்ட நாமுங்கூட மற்றவர்களுக்கு சாட்சியாக விளங்கவேண்டுமே! நம்மைப் பார்க்கிற பலரும் தேவனுக்குப் பயந்து அவரை நம்பவேண்டுமே!

நீங்கள் உங்களை “உளையான சேற்றிலிருந்து” எடுக்கப்பட்டவர் என்கிறீர்கள். அப்படியானால் உங்களைப் பார்க்கிற பலர், தேவனுக்குப் பயந்து அவரை நம்பியுள்ளார்களா? (உங்களைக் குறித்த தனிப்பட்ட இக்கேள்வி, என் வாதத்திற்கு நேரடியாக தொடர்புடையதாக இருப்பதால் இக்கேள்வியைக் கேட்கிறேன்.)

இன்னும் அந்த சங்கீதத்தின் பிற வசனங்களையும் படியுங்கள்.

8 என் தேவனே, உமக்குப் பிரியமானதைச் செய்ய விரும்புகிறேன்; உமது நியாயப்பிரமாணம் என் உள்ளத்திற்குள் இருக்கிறது என்று சொன்னேன். 9 மகா சபையிலே நீதியைப் பிரசங்கித்தேன்; என் உதடுகளை மூடேன், கர்த்தாவே, நீர் அதை அறிவீர். 10 உம்முடைய நீதியை நான் என் இருதயத்திற்குள் மறைத்துவைக்கவில்லை; உமது சத்தியத்தையும் உமது இரட்சிப்பையும் சொல்லியிருக்கிறேன்; உமது கிருபையையும் உமது உண்மையையும் மகா சபைக்கு அறிவியாதபடிக்கு நான் ஒளித்துவைக்கவில்லை.

இவ்வசனத்தில் கூறப்பட்டவைகளெல்லாம் சங்கீதக்காரன் உளையான சேற்றிலிருந்து எடுக்கப்படுவதற்கு “முன்” அவர் செய்த காரியங்கள் என்பது எனது புரிந்துகொள்தல். நீங்கள் “முன்” அல்ல, “பின்” தான் எனப் புரிந்துகொண்டாலும் பரவாயில்லை. ஆனால் இவ்வசனங்களில் கூறப்பட்டுள்ளபடி “நாம் தேவனுக்குப் பிரியமானதைச் செய்ய விரும்பவேண்டுமல்லவா? அவரது நியாயப்பிரமாணம் நம் உள்ளத்தில் இருக்கவேண்டுமல்லவா? அவரது நீதியை மகா சபையில் பிரசங்கிக்க வேண்டுமல்லவா? அவரது சத்தியத்தையும் இரட்சிப்பையும் பிறருக்குச் சொல்லவேண்டுமல்லவா? அவரது கிருபையையும் உண்மையையும் ஒளித்துவையாமல் மகா சபைக்கு அறிவிக்கவேண்டுமல்லவா?”

இக்கேள்விகள் ஒருபுறமிருக்க, பின்வரும் வசனத்தையும் படியுங்கள்.

11 கர்த்தாவே நீர் உம்முடைய இரக்கங்களை எனக்குக் கிடையாமற் போகப்பண்ணாதேயும்; உமது கிருபையும் உமது உண்மையும் எப்பொழுதும் என்னைக் காக்கக்கடவது.

கர்த்தருடைய இரக்கம் எல்லாருக்கும் உண்டு என்பதை சங்கீதக்காரன் அறியவில்லையா? பின்னர் ஏன் கர்த்தரின் இரக்கம் தனக்குக் கிடைக்காமற் போய்விடுமோ என அவர் அஞ்சுகிறார்? அவரது இந்த அச்சத்திலிருந்து நாம் அறிவதென்ன? சிலருக்கு கர்த்தரின் இரக்கம் கிடைக்காமற்போகவும் வாய்ப்புண்டு என்பதுதானே?

சரி, யாருக்கு இரக்கம் கிடைக்காமற்போகும் என்பதையும் சற்று பார்ப்போம்.

சங்கீதம் 143: 12 உம்முடைய கிருபையின்படி என் சத்துருக்களை அழித்து, என் ஆத்துமாவை ஒடுக்குகிற யாவரையும் சங்காரம்பண்ணும்; நான் உமது அடியேன்.

சங்கீதம் 40-ம் 143-ம் தாவீதால் எழுதப்பட்டவை. சங்கீதம் 40:11-ல் தேவகிருபை தனக்கு வேண்டும் என வேண்டுகிற தாவீது, சங்கீதம் 143-ல் தனது மீதுள்ள தேவகிருபையின்படி தனது சத்துருக்களை அழிக்கும்படி வேண்டுகிறார். இப்படி அவர் வேண்டுவதற்கான காரணத்தையும் கூடவே சொல்கிறார்.

ஆம், தாவீது தேவனுடைய அடியானாக இருப்பதால் தனக்கு தேவன் இரங்க வேண்டுமென்றும்,(அந்த இரக்கத்தின்படி) தனது சத்துருக்களை அழிக்க வேண்டுமென்றும் அவர் வேண்டுகிறார். எனவே எல்லோருக்கும் இரக்கம் கிடையாது என்பதே உண்மை.

எவர்கள் “தேவனின் அடியாராக, அவருக்குப் பிரியமானதைச் செய்ய விரும்புவராக, அவரது நியாயப்பிரமாணத்தை உள்ளத்தில் வைத்திருப்பவராக, etc etc யாக இருக்கிறார்களோ” அவர்களுக்கே தேவனின் இரக்கம். இப்போது இரக்கம் சம்பந்தமான சில வசனங்களை மீண்டும் உங்களுக்கு நினைவூட்டுகிறேன்.

மத்தேயு 5:7 இரக்கமுள்ளவர்கள் பாக்கியவான்கள்; அவர்கள் இரக்கம் பெறுவார்கள்.

மத்தேயு 6:15 மனுஷருடைய தப்பிதங்களை நீங்கள் அவர்களுக்கு மன்னித்தால், உங்கள் பரமபிதா உங்களுக்கும் மன்னிப்பார். 15 மனுஷருடைய தப்பிதங்களை நீங்கள் அவர்களுக்கு மன்னியாதிருந்தால், உங்கள் பிதா உங்கள் தப்பிதங்களையும் மன்னியாதிருப்பார்.

யாக்கோபு 2:13  ஏனென்றால், இரக்கஞ்செய்யாதவனுக்கு இரக்கமில்லாத நியாயத்தீர்ப்புக் கிடைக்கும்;

உளையான சேற்றிலிருந்து எடுப்பது பற்றிய உங்களது விவாதத்திற்கு இவ்விதமாக நான் எதிர்வாதம் வைத்துள்ளேன். இவ்வாதத்தின் ஒவ்வொரு வரிக்கும் முதலாவது பதில் தாருங்கள்; அதன் பின்னர் மற்றவற்றிற்குப் போகலாம்.