அருமையான சிந்தனை. ஒரு கிரிகெட் ரசிகனுக்கு இந்திய அணி மேல் இருக்கும் விசுவாசத்தை விட, பல சமையங்களில் கிறிஸ்துவின் மேல் கிறிஸ்துவர்களுக்கு இருக்கும் விசுவாசம் குறைந்து விடுகிறது.
இந்தியா கிரிக்கெட் உலகக் கோப்பையை வென்றது குறித்து நண்பர் விஜய் அவர்கள் நல்லதொரு கட்டுரையை வரைந்திருக்கிறார்;அதில் அடியேன் இட்டுள்ள பின்னூட்டமாவது...
இந்திய வீரர்கள் சாதித்திருக்கிறார்கள் என்பது உண்மைதான்;ஆனால் இரசிகர்களின் பார்வையிலிருந்து ஒன்றை நான் கற்றுக்கொண்டேன்; இந்தியா உலகக் கோப்பையை வெல்லும் வின்னிங் ஷாட்டை அடித்த அடுத்த நொடி பட்டணத்தின் தெருக்களெங்கும் பட்டாசுகள் வெடித்தது;அப்போது இரவு சுமார் 10:30 மணி இருக்கும்;வீட்டை நோக்கி திரும்பிக்கொண்டிருக்கும் என்னால் முன்னேறவே முடியாமல் தவித்துப்போனேன்;அந்த அளவுக்கு இரசிகர்கள் தலைகால் புரியாமல் கூச்சலிட்டும் வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு வேகமாகச் சென்றும் அங்காங்கு பட்டாசு வெடித்தும் செல்லும் வாகனங்களையெல்லாம் மறித்து வாழ்த்து சொல்லியும் தங்கள் சந்தோஷத்தைப் பகிர்ந்துகொண்டனர்.
இதிலிருந்து ஒரு காரியத்தை நான் உணர்ந்தேன்;அதாவது இந்தியா உலகக் கோப்பையை வெல்லும் என்ற விசுவாசத்தின் கிரியையாக அந்த காரியம் சம்பவிக்கும் முன்பதாகவே பட்டாசுகளை வாங்கி ஒவ்வொரு இரசிகரும் ஸ்டாக் செய்துவிட்டார்; அவரவர் காசைப் போட்டு வாங்கியிருக்கிறார்;பல ஆயிரம் ரூபாய் மதிப்புள்ள அந்த பட்டாசுகளை வாங்க அரசாங்கத்திடம் மானியம் கோரி யாரும் உதவியை நாடவில்லை;அந்த பட்டாசுகளை வெடிக்க அரசாங்கத்திடம் யாரும் அனுமதியும் கேட்கவில்லை.யாரும் கட்டளையிடும் முன்பதாகவே செயல்பட்டிருக்கிறார்.
ஒரு கிறித்தவன் எப்படி செயல்படவேண்டும் என்பதற்கு இந்திய சமுதாயத்தினரின் இதுபோன்ற விழாக்காலங்களில் கற்றுக்கொள்ளவேண்டும்.
__________________
"And the God of peaceshall bruiseSatanunder your feet shortly. The grace of our Lord Jesus Christbe with you. Amen." (Romans.16:20)